تحقيقات و پژوهش

فرمت فايل : doc

حجم : 24

صفحات : 17

گروه : تحقيق

توضيحات محصول :

مقاله وتحقيق بررسي اثربخشي مددكاري گروهي به شيوه شناختي ـ رفتاري در توسعه مهارت هاي مقابله اي و پيش گيري از عود در افراد معتاد

چكيده

مقدمه:مددكاري گروهي از جمله روشهاي موثر و كارامد براي درمان اختلالات و بيماريهايي نظير اعتياد به شمار مي رود.

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي مددكاري گروهي به شيوه شناختي ـ رفتاري بر توسعه مهارت هاي مقابله اي و پيش گيري از عود در افراد معتاد مي باشد.

روش : تحقيق حاضر از نوع تحقيقات نيمه ازمايشي است و در جمله تحقيقات تجربي قرار مي گيرد. تعداد 30 نفر از معتاداني كه در مركز خود معرف بهزيستي شهر اصفهان دوره سم زدايي را با موفقيت به پايان رسانده بودند، در دو گروه آزمايشي (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش به مدت 8 جلسه 90 دقيقه اي تحت درمان مددكاري گروهي به شيوه شناختي ـ رفتاري قرار گرفتند و گروه گواه درمان خاصي دريافت نكردند. همه شركت كنندگان در پژوهش، در آغاز پژوهش و دو ماه پس از پايان درمان، پرسش نامه راهبردهاي مقابله اي كارور را تكميل كردند. براي تحليل داده ها روش هاي آمار توصيفي، آزمون خي‌دو و آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر به كار برده شد.

يافته ها: نتايج آزمون خي‌دو گوياي معني دار بودن تفاوت دو گروه از لحاظ ميزان عود بود (01/0 P<). آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر بين دو گروه از نظر ميزان بهره گيري از راهبردهاي مقابله‌اي مسأله مدار و اثر تعاملي سبك مقابله اي مسأله مدار در مرحله پس از آزمون تفاوت معني دار نشان داد (001/0 P<).

بحث :درمان مددكاري گروهي به شيوه شناختي ـ رفتاري در توسعه سبك هاي مقابله اي و پيش گيري از عود افراد معتاد مؤثر است.

كليد واژه: درمان شناختي ـ رفتاري، مهارت هاي مقابله اي؛ پيش گيري از عود؛ اعتياد ، مددكاري گروهي

Abstract:

Objectives: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of cognitive-behavioral social group work therapy on improving coping skills and relapse prevention in addicts.

Method: In a semi-experimental study, 30 individuals who had been successfully detoxified at the Self Introducing Health Center in the city of Shiraz, Iran, were divided into an experimental (15 subjects) and a control (15 subjects) group. The experimental group underwent twelve 90 minutes sessions of cognitive-behavioral group therapy and the control group did not receive any particular treatment. All participants completed the Carver Coping Inventory at the beginning of the study and two months following the completion of treatment and underwent urine tests for morphine. Data were analyzed using descriptive statistics, and multiple analyses of variance.

Results: test results showed significant difference in relapse rates of two groups (P<0.01). MANOVA showed a significant difference between the two groups regarding benefiting from problem oriented coping strategies and the interactive effect of problem oriented coping strategy in the post test stage (p<0.001).

Conclusion: Cognitive behavioral social work group therapy is effective in the improvement of coping skills and relapse prevention in addicts.

Keyword: cognitive behavioral group therapy; coping skills; relapse prevention; addiction, social group work

مقدمه:

اعتياد از جمله مشكلات و چالشهاي اصلي كشور ما و بسياري از جوامع در دهه ها ي اخير به شمار مي رود. مصرف بي رويه مواد مخدر به ويزه در ميان جوانان و نيز تغيير الگوها و شيوه مصرف مواد مخدر در كشورمان به عنوان يكي از نگرانيهاي اصلي در ميان برنامه ريزان و خانواده ها تبديل گشته است.

در زمينه علل اعتياد و عود پس از درمان از ديدگاه روانشناختي بررسي هاي گوناگوني انجام شده است. يكي از عواملي كه در بررسي هاي زيادي به آن اشاره شده، تنيدگي است (روزز و جسون، 1990؛ ويندل و ويندل، 1996، به نقل از كيل و كاواناگ، 2000). امروزه تنيدگي بخشي از زندگي آدمي شمرده شده و اجتناب ناپذير است. بررسي هاي ياد شده درباره تنيدگي بر اين نكته تأكيد دارند كه آن چه سلامت رفتار را با خطر روبه رو مي كند، خودتنيدگي نيست، بلكه شيوه ارزيابي فرد از تنيدگي و روش هاي مقابله با آن است (توئيتس، 1986). به بيان ديگر مقابله يك متغير تعديل گر مهم در رابطه ميان تنيدگي و پيامدهايي هم چون اضطراب و افسردگي به شمار مي رود (ترمبلي و كينگ، 1994 به نقل از عاشوري و همكاران (1387). از اين رو اگر تلاش هاي مقابله‌اي فرد از نوع مؤثر، با كفايت و سازگارانه باشد، تنيدگي كمتر فشارزا به شمار مي رود و واكنش نسبت به آن نيز در راستاي كاهش پيامدهاي منفي آن است. هم چنين اگر سبك يا الگوي مقابله، ناسازگارانه و ناكافي باشد، نه تنها تنيدگي را مهار نمي كند بلكه خود اين واكنش منبع فشار به شمار آمده و شرايط را بدتر مي‌كند. از آن جا كه توانايي مقابله كارآمد مي تواند تنيدگي هاي كنوني، آينده و نشانه هاي آسيب شناسي رواني را كاهش دهد (فرانكن ـ اينگمار، هندريكز، جوديت هافمنز و واندرمير، 2003)، مي توان با اصلاح الگوي مقابله با تنيدگي در معتادان، روش سالمي را براي كنار آمدن با شرايط فشارزا به آنها آموخت. يكي از الگوهاي مداخله اي روانشناختي برجسته در درمان اعتياد و پيش گيري از عود، الگوي درمان شناختي ـ رفتاري است كه كارآمدي آن در پژوهش‌هاي چندي ارزيابي شده است. اساس درمان مددكاري گروهي به شيوه شناختي ـ رفتاري از پديده اعتياد و عود آن تأكيد روي نارسايي‌ها و انحرافات شناختي فرد از يك سو و كمبود مهارت هاي رفتاري مناسب براي رويارويي با فشارهاي دروني و بيروني و دستيابي به احساس شادكامي (يا فرار از احساسات عاطفي منفي) مي‌باشد ( كالشد،2010).

قيمت محصول : 10000 تومان

فرمت فايل : doc

حجم : 24

صفحات : 17

گروه : تحقيق

توضيحات محصول :

مقاله وتحقيق بررسي اثربخشي مددكاري گروهي به شيوه شناختي ـ رفتاري در توسعه مهارت هاي مقابله اي و پيش گيري از عود در افراد معتاد

چكيده

مقدمه:مددكاري گروهي از جمله روشهاي موثر و كارامد براي درمان اختلالات و بيماريهايي نظير اعتياد به شمار مي رود.

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي مددكاري گروهي به شيوه شناختي ـ رفتاري بر توسعه مهارت هاي مقابله اي و پيش گيري از عود در افراد معتاد مي باشد.

روش : تحقيق حاضر از نوع تحقيقات نيمه ازمايشي است و در جمله تحقيقات تجربي قرار مي گيرد. تعداد 30 نفر از معتاداني كه در مركز خود معرف بهزيستي شهر اصفهان دوره سم زدايي را با موفقيت به پايان رسانده بودند، در دو گروه آزمايشي (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش به مدت 8 جلسه 90 دقيقه اي تحت درمان مددكاري گروهي به شيوه شناختي ـ رفتاري قرار گرفتند و گروه گواه درمان خاصي دريافت نكردند. همه شركت كنندگان در پژوهش، در آغاز پژوهش و دو ماه پس از پايان درمان، پرسش نامه راهبردهاي مقابله اي كارور را تكميل كردند. براي تحليل داده ها روش هاي آمار توصيفي، آزمون خي‌دو و آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر به كار برده شد.

يافته ها: نتايج آزمون خي‌دو گوياي معني دار بودن تفاوت دو گروه از لحاظ ميزان عود بود (01/0 P<). آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر بين دو گروه از نظر ميزان بهره گيري از راهبردهاي مقابله‌اي مسأله مدار و اثر تعاملي سبك مقابله اي مسأله مدار در مرحله پس از آزمون تفاوت معني دار نشان داد (001/0 P<).

بحث :درمان مددكاري گروهي به شيوه شناختي ـ رفتاري در توسعه سبك هاي مقابله اي و پيش گيري از عود افراد معتاد مؤثر است.

كليد واژه: درمان شناختي ـ رفتاري، مهارت هاي مقابله اي؛ پيش گيري از عود؛ اعتياد ، مددكاري گروهي

Abstract:

Objectives: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of cognitive-behavioral social group work therapy on improving coping skills and relapse prevention in addicts.

Method: In a semi-experimental study, 30 individuals who had been successfully detoxified at the Self Introducing Health Center in the city of Shiraz, Iran, were divided into an experimental (15 subjects) and a control (15 subjects) group. The experimental group underwent twelve 90 minutes sessions of cognitive-behavioral group therapy and the control group did not receive any particular treatment. All participants completed the Carver Coping Inventory at the beginning of the study and two months following the completion of treatment and underwent urine tests for morphine. Data were analyzed using descriptive statistics, and multiple analyses of variance.

Results: test results showed significant difference in relapse rates of two groups (P<0.01). MANOVA showed a significant difference between the two groups regarding benefiting from problem oriented coping strategies and the interactive effect of problem oriented coping strategy in the post test stage (p<0.001).

Conclusion: Cognitive behavioral social work group therapy is effective in the improvement of coping skills and relapse prevention in addicts.

Keyword: cognitive behavioral group therapy; coping skills; relapse prevention; addiction, social group work

مقدمه:

اعتياد از جمله مشكلات و چالشهاي اصلي كشور ما و بسياري از جوامع در دهه ها ي اخير به شمار مي رود. مصرف بي رويه مواد مخدر به ويزه در ميان جوانان و نيز تغيير الگوها و شيوه مصرف مواد مخدر در كشورمان به عنوان يكي از نگرانيهاي اصلي در ميان برنامه ريزان و خانواده ها تبديل گشته است.

در زمينه علل اعتياد و عود پس از درمان از ديدگاه روانشناختي بررسي هاي گوناگوني انجام شده است. يكي از عواملي كه در بررسي هاي زيادي به آن اشاره شده، تنيدگي است (روزز و جسون، 1990؛ ويندل و ويندل، 1996، به نقل از كيل و كاواناگ، 2000). امروزه تنيدگي بخشي از زندگي آدمي شمرده شده و اجتناب ناپذير است. بررسي هاي ياد شده درباره تنيدگي بر اين نكته تأكيد دارند كه آن چه سلامت رفتار را با خطر روبه رو مي كند، خودتنيدگي نيست، بلكه شيوه ارزيابي فرد از تنيدگي و روش هاي مقابله با آن است (توئيتس، 1986). به بيان ديگر مقابله يك متغير تعديل گر مهم در رابطه ميان تنيدگي و پيامدهايي هم چون اضطراب و افسردگي به شمار مي رود (ترمبلي و كينگ، 1994 به نقل از عاشوري و همكاران (1387). از اين رو اگر تلاش هاي مقابله‌اي فرد از نوع مؤثر، با كفايت و سازگارانه باشد، تنيدگي كمتر فشارزا به شمار مي رود و واكنش نسبت به آن نيز در راستاي كاهش پيامدهاي منفي آن است. هم چنين اگر سبك يا الگوي مقابله، ناسازگارانه و ناكافي باشد، نه تنها تنيدگي را مهار نمي كند بلكه خود اين واكنش منبع فشار به شمار آمده و شرايط را بدتر مي‌كند. از آن جا كه توانايي مقابله كارآمد مي تواند تنيدگي هاي كنوني، آينده و نشانه هاي آسيب شناسي رواني را كاهش دهد (فرانكن ـ اينگمار، هندريكز، جوديت هافمنز و واندرمير، 2003)، مي توان با اصلاح الگوي مقابله با تنيدگي در معتادان، روش سالمي را براي كنار آمدن با شرايط فشارزا به آنها آموخت. يكي از الگوهاي مداخله اي روانشناختي برجسته در درمان اعتياد و پيش گيري از عود، الگوي درمان شناختي ـ رفتاري است كه كارآمدي آن در پژوهش‌هاي چندي ارزيابي شده است. اساس درمان مددكاري گروهي به شيوه شناختي ـ رفتاري از پديده اعتياد و عود آن تأكيد روي نارسايي‌ها و انحرافات شناختي فرد از يك سو و كمبود مهارت هاي رفتاري مناسب براي رويارويي با فشارهاي دروني و بيروني و دستيابي به احساس شادكامي (يا فرار از احساسات عاطفي منفي) مي‌باشد ( كالشد،2010).

قيمت محصول : 10000 تومان