تحقيقات و پژوهش

پاورپوينت درس تنظيم شرايط محيطي : شناخت عناصر اقليمي در 112 اسلايد زيبا و قابل ويرايش با فرمت ppt

تابش آفتاب:

« آفتاب » پرتويي الكترومغناطيسي است كه از خورشيد ساطع مي شود. اين پرتو داراي طول موج هاي مختلفي بين 28 /0تا 3 ميكرون

است. طيف نور خورشيد، به طور گسترده به سه قسمت فرابنفش، قابل رويت و فرو قرمز تقسيم مي شود. طول موج پرتو فرابنفش28 /0

تا 4/0 ميكرون پرتو قابل رويت 4/0 تا 7/0 ميكرون و طول موج پرتو فرو قرمز، بلند تر از 76/0 ميكرون است.

با اينكه حداكثر شدت تابش آفتاب در قسمت پرتو قابل رويت آن است. ولي بيش از نيمي از انرژي حرارتي خورشيد مربوط به پرتو فرو

قرمز مي شود.

زماني كه پرتو خورشيد وارد اتمسفر مي شود، شدت آن كاهش مي يابد و طيف هاي آن به نسبت طول موج آنها در اتمسفر جذب،

منعكس يا پراكنده مي شود ( 1 ).

معمولاً پرتو فرابنفش و تمام پرتوهايي كه طول موجي كمتر از 28/0 ميكرون دارد. از طريق اوزون

و قسمت عمده اي از پرتو فرو قرمز به وسيله بخار آب و اكسيد كربن جذب مي شود.

ذرات موجود در هوا نور خورشيد را منعكس مي كنند؛ ولي چون اين انعكاس تغييري در نور ايجاد نمي كند. نور خورشيد همچنان

سفيد به زمين مي رسد. وقتي آفتاب به مولكول ها و ذراتي مي تابد كه مساوي يا كوچك تر از طول موج پرتو آن هستند. نور منعكس

شده به اطراف پراكنده مي شود. اين پرتو پراكنده شده، قسمت هايي را كه آفتاب به طور مستقيم به آنها نمي تابد، روشن مي‌كند.

وقتي ذرات و مولكول هاي موجود در هوا، پرتوهاي داراي طول موج كوتاه تر مربوط به نور آبي و بنفش را به اطراف پراكنده مي كند،

آسمان آبي به نظر مي رسد ( 2 )

ولي اگر ذراتي بزرگ تر از گرد و غبار در اتمسفر وجود داشته باشد. بيشتر پرتوهاي داراي طول موج بلندتر مربوط به نورهاي زرد و قرمز در هوا پراكنده مي شوند و در نتيجه، آسمان سفيد تر به نظر مي رسد ( 3 ).

ابرها مقدار زيادي از پرتو خورشيد را به فضاي خارجي اتمسفر منعكس مي كنند؛ ولي بقيه آن به سمت زمين منتشر مي شود. تابش اين

مقدار پرتو به كره‌ي زمين باعث گرم شدن طبيعي زمين مي شود (4 ).

دماي هوا

مقدار انرژي خورشيدي تابيده شده به هر نقطه از سطح زمين در طول سال، به شدت و دوام تابش آفتاب در آن منطقه بستگي دارد و

ميزان گرما و سرماي سطح زمين، عامل اصلي تعيين كننده‌ي درجه حرارت هواي بالاي آن است.

تمام طيف هاي نور خورشيد از هوا عبور مي كنند و با دريافت پرتو خورشيد دماي هوا به طور مستقيم افزايش نمي يابد. ولي لايه هاي

هوا، گرماي خود را از طريق تماس با سطح زمين كه در اثر دريافت پرتوهاي خورشيد گرم شده است به دست مي آورند و لايه‌هاي گرم

شده‌ي هوا، گرماي خود را از طريق همرفت به لايه هاي ديگر منتقل مي كنند ( 5 ) . جريان هوا و باد نيز باعث تماس بيشتر توده هاي

عظيم هوا در اثر تماس با سطح زمين، حرارت خود را از دست مي دهند و سرد مي شود ( 6 ) و ( 7 ) . بنابراين ميزان تغييرات روزانه و

سالانه ي درجه حرارت هوا به تغييرات درجه حرارت سطح مورد تماس آن بستگي دارد.

سطح درياها بسيار كندتر از سطح زمين در اثر تابش آفتاب گرم مي شود و به همين دليل اختلاف زيادي بين درجه حرارت سطح خشكي

و سطح دريا وجود دارد در نتيجه در يك عرض جغرافيايي ثابت. هميشه سطح زمين در تابستان گرم تر و در زمستان سردتر از سطحدرياست و توده هاي هواي در تماس با اين دو سطح نيز، به همين نسبت داراي اختلاف دما هستند و بدين ترتيب ميانگين درجه حرارت

هواي بالاي خشكي، در تابستان بيشتر و در زمستان كمتر از ميانگين درجه حرارت هواي بالاي درياست ( 8 ) و ( 9 ) .

ارتفاع از سطح دريا نيز، درجه حرارت هوا را تعيين مي كند و در يك عرض جغرافيايي مشخص، مناطقي كه در ارتفاع بيشتري قرار

دارند. سردتر از مناطقي پايين تر هستند ( 10 ) .

پاورپوينت درس تنظيم شرايط محيطي : شناخت عناصر اقليمي در 112 اسلايد زيبا و قابل ويرايش با فرمت ppt

تابش آفتاب:

« آفتاب » پرتويي الكترومغناطيسي است كه از خورشيد ساطع مي شود. اين پرتو داراي طول موج هاي مختلفي بين 28 /0تا 3 ميكرون

است. طيف نور خورشيد، به طور گسترده به سه قسمت فرابنفش، قابل رويت و فرو قرمز تقسيم مي شود. طول موج پرتو فرابنفش28 /0

تا 4/0 ميكرون پرتو قابل رويت 4/0 تا 7/0 ميكرون و طول موج پرتو فرو قرمز، بلند تر از 76/0 ميكرون است.

با اينكه حداكثر شدت تابش آفتاب در قسمت پرتو قابل رويت آن است. ولي بيش از نيمي از انرژي حرارتي خورشيد مربوط به پرتو فرو

قرمز مي شود.

زماني كه پرتو خورشيد وارد اتمسفر مي شود، شدت آن كاهش مي يابد و طيف هاي آن به نسبت طول موج آنها در اتمسفر جذب،

منعكس يا پراكنده مي شود ( 1 ).

معمولاً پرتو فرابنفش و تمام پرتوهايي كه طول موجي كمتر از 28/0 ميكرون دارد. از طريق اوزون

و قسمت عمده اي از پرتو فرو قرمز به وسيله بخار آب و اكسيد كربن جذب مي شود.

ذرات موجود در هوا نور خورشيد را منعكس مي كنند؛ ولي چون اين انعكاس تغييري در نور ايجاد نمي كند. نور خورشيد همچنان

سفيد به زمين مي رسد. وقتي آفتاب به مولكول ها و ذراتي مي تابد كه مساوي يا كوچك تر از طول موج پرتو آن هستند. نور منعكس

شده به اطراف پراكنده مي شود. اين پرتو پراكنده شده، قسمت هايي را كه آفتاب به طور مستقيم به آنها نمي تابد، روشن مي‌كند.

وقتي ذرات و مولكول هاي موجود در هوا، پرتوهاي داراي طول موج كوتاه تر مربوط به نور آبي و بنفش را به اطراف پراكنده مي كند،

آسمان آبي به نظر مي رسد ( 2 )

ولي اگر ذراتي بزرگ تر از گرد و غبار در اتمسفر وجود داشته باشد. بيشتر پرتوهاي داراي طول موج بلندتر مربوط به نورهاي زرد و قرمز در هوا پراكنده مي شوند و در نتيجه، آسمان سفيد تر به نظر مي رسد ( 3 ).

ابرها مقدار زيادي از پرتو خورشيد را به فضاي خارجي اتمسفر منعكس مي كنند؛ ولي بقيه آن به سمت زمين منتشر مي شود. تابش اين

مقدار پرتو به كره‌ي زمين باعث گرم شدن طبيعي زمين مي شود (4 ).

دماي هوا

مقدار انرژي خورشيدي تابيده شده به هر نقطه از سطح زمين در طول سال، به شدت و دوام تابش آفتاب در آن منطقه بستگي دارد و

ميزان گرما و سرماي سطح زمين، عامل اصلي تعيين كننده‌ي درجه حرارت هواي بالاي آن است.

تمام طيف هاي نور خورشيد از هوا عبور مي كنند و با دريافت پرتو خورشيد دماي هوا به طور مستقيم افزايش نمي يابد. ولي لايه هاي

هوا، گرماي خود را از طريق تماس با سطح زمين كه در اثر دريافت پرتوهاي خورشيد گرم شده است به دست مي آورند و لايه‌هاي گرم

شده‌ي هوا، گرماي خود را از طريق همرفت به لايه هاي ديگر منتقل مي كنند ( 5 ) . جريان هوا و باد نيز باعث تماس بيشتر توده هاي

عظيم هوا در اثر تماس با سطح زمين، حرارت خود را از دست مي دهند و سرد مي شود ( 6 ) و ( 7 ) . بنابراين ميزان تغييرات روزانه و

سالانه ي درجه حرارت هوا به تغييرات درجه حرارت سطح مورد تماس آن بستگي دارد.

سطح درياها بسيار كندتر از سطح زمين در اثر تابش آفتاب گرم مي شود و به همين دليل اختلاف زيادي بين درجه حرارت سطح خشكي

و سطح دريا وجود دارد در نتيجه در يك عرض جغرافيايي ثابت. هميشه سطح زمين در تابستان گرم تر و در زمستان سردتر از سطحدرياست و توده هاي هواي در تماس با اين دو سطح نيز، به همين نسبت داراي اختلاف دما هستند و بدين ترتيب ميانگين درجه حرارت

هواي بالاي خشكي، در تابستان بيشتر و در زمستان كمتر از ميانگين درجه حرارت هواي بالاي درياست ( 8 ) و ( 9 ) .

ارتفاع از سطح دريا نيز، درجه حرارت هوا را تعيين مي كند و در يك عرض جغرافيايي مشخص، مناطقي كه در ارتفاع بيشتري قرار

دارند. سردتر از مناطقي پايين تر هستند ( 10 ) .